Μιχάλης Στέφ. Αλμετίδης

Ο φιλόλογος και λογοτέχνης Μιχάλης Αλμετίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μεταλ­λικό Κιλκίς. Τελείωσε το γυμνάσιο Κιλκίς και τη φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ. Εργάστηκε στη μέση εκπαίδευση, από όπου και συνταξι­οδοτήθηκε.

 Από νέος επιδόθηκε στην ποίηση και στη συνέχεια στην πεζογραφία. Έγραψε τα έργα:
Πολιτική καραντίνα, 1987,

β' έκδο­ση Καραντίνα 2001,

Ιδεολογική ιλαρά, 1991,

Ουρ, 1998,

Ρ5Α 330, 2000,

Πριν 1, 2001,

 Πριν 2, 2002,

 Αλτ, 2002,

Σήκω ρε Μάγδα, 2003,

 Σπαράγματα, 2004,

 Γράμματα, 2005,

 111 Κραυγές των τοίχων, 2005,

 Στο έλεος των καιρών και των ... πτηνών, 2006,

78 Τοιχόρπαστα ... κι ένα κάλπικο, 2007,

... που λέει ο λόγος, 2007,

 Καρακουκλάρα, 2008.

Όλα τα γραφτά του θα μπορούσαν να εντα­χθούν στη σκληρή σάτιρα προσώπων και κοι­νωνικών φαινομένων, που φτάνουν μέχρι και τον αυτοσαρκασμό, για να εξηγήσουν το βά­θος συμπεριφορών και καταστάσεων, πάντο­τε ιδωμένων από μια συγκεκριμένη πολιτική σκοπιά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο συγ­γραφέας τους δεσμεύεται από κάπου.

 Ακό­μη και στα σημεία όπου φαντάζει χυδαία η γραφή του, εξαιτίας της ελευθεροστομίας του συγγραφέα, ακόμη και εκεί μπορεί ο προ­σεκτικός αναγνώστης να διακρίνει τη βαθιά ευαισθησία ενός ανθρώπου που πόνεσε και που πονάει διαρκώς με όσα ζει και όσα βλέ­πει γύρω του, ακόμη και με εκείνα που είναι γραμμένα στους τοίχους και που τα προσέ­χουν ελάχιστοι.

Τα ποιητικά «βήματα» του Μιχάλη Αλμετίδη (αυτόν τον τίτλο έχουν δύο ποιητικές του συλλογές, που κυκλοφόρησαν μέσα στη δεκα­ετία του 1970 και, παραδόξως, δεν τις ανα­φέρει στην εργογραφία του) τον οδήγησαν, μετά τη λογοτεχνική δοκιμή, στη σίγουρη οδό μιας λογοτεχνίας που συγκινεί και βάζει σε σκέψεις.