Να στηθεί μνημείο της γενοκτονίας

Μιλώντας στη ρωσική πόλη Γκελεντζίκ του Εύξεινου Πόντου, ο Μιχάλης Χαραλαμπί δης πρότεινε να στηθεί μνημείο Γενοκτονίας σε μια από τις πόλεις της περιοχής, «γιατί δεν τιμά τους Πόντιους, αλλά και όλους τους λαούς που ζούν σ' αυτή τη θάλασσα, η απουσία ενός τάφου, ενός  σήματος, ενός σημείου μνήμης και τιμής προς τονς νεκρούς.». Γράφει σχετικά ο σνγγραφέας, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος.

Χιλιετίες πριν, οι προγονοί μας έκαναν με τον πολιτισμό, την οικονομία, την οικολογία, το εμπόριο, την καλλιέργεια, την φιλοκαλία τους τον άξενο, αφιλόξενο Πόντο εύξεινο, φιλόξενο .

Τον ονόμασαν Ευξείνια Θά­λασσα, Εύξεινο Πόντο. Αν αφαιρέσεις τους Ποντίους από τον Εύξεινο, ο Εύξεινος Πόντος δεν έχει ιστορία και πολιτισμό, φτωχαίνει.

Αιώνες μετά ορδές ερχόμενες από την κεντρική Ασία την ξαναέκαναν με τη βία Μαύρη Θάλασσα. Ήταν επόμενο κάποια στιγμή να την κάνουν κόκκι­νη, ερυθρά θάλασσα. Όχι με φυσικά χρώματα αλλά με το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων Αρμενίων και Ποντίων.

Εκατοντάδες χιλιάδες από την Σινώπη έως την Ριζούντα σφαγιάστηκαν και πετάχτηκαν στα νερά της βάφοντας τα κόκκινα την περίοδο 1915 - 1923.

 Τα νερά των ποταμών του Πόντου έφταναν κόκκινα  στην Ευξείνια Θάλασσα από τις εκατόμβες των θυμά­των στην Αμάσεια, την Σεβάστεια, την Μερζιφούντα, την Τρίπολη, το Ερζερούμ, τη Σαντά.

 Δεν τιμά τους Ποντίους αλλά και όλους τους λαούς που ζουν σ' αυτή τη θάλασσα η απουσία ενός τάφου, ενός σήματος, ενός μνημείου μνήμης και τιμής προς τους νεκρούς. Μπορεί να ανεγερθεί σε μια από τις πόλεις του Ευξείνου. Τι θα συμβολίζει; Τις μούσες, την μνήμη, την μουσική. Θα είναι υπερήφανος γ' αυτό ένας ειλικρινής συναθλητής του αγώνα μου, ο μεγάλος Οδυσσέας Δημητριάδης. 

Η μουσική έρχεται από τις μούσες.

Το μνημείο θα επαναφέρει την έννοια, τις αξίες της φιλανθρωπίας, του φιλάνθρωπου που γέννησε το Αγαπάτε Αλλήλους, το Αγάπα τον Πλησίον σου. Όταν η φιλανθρωπία επιστρέψει μετά από πέντε - έξη αιώνες στον Πόντο, στην Σινώπη, την Αμισό, την Τραπεζού­ντα, θα έχουμε και εκεί μνημεία των Μουσών και όχι των σειρήνων, των τεράτων δηλαδή. Τα μνημεία μί­σους που λερώνουν σήμερα την ιερή γη του Πόντου. 

Η στιγμή της επιστροφής των Μουσών, του ανθρωπι­σμού στον Πόντο είναι κοντά.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

 Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1951. Σπούδασε πολιτικές-οικονομικές επιστήμες καθώς και μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης.
 Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας διωκόμενος διέφυγε παράνομα στην Ιταλία. Συμμετείχε στην επταμελή ομάδα που συνέγραψε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη στο Μόναχο της Γερμανίας τον Αύγουστο του 1974. 
Ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ από το 1977. Λόγω σοβαρών πολιτικών διαφωνιών αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ και ίδρυσε τη "Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση". 
Είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών, διεθνούς μη κυβερνητικής οργάνωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ. 
Το 1994, το Ελληνικό Κοινοβούλιο υιοθέτησε την πρότασή του για την αναγνώριση της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας. Έχει γράψει πολλά βιβλία καταθέτοντας την άποψή του γύρω από κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, όπως επίσης, γύρω απο την ιστορία, τον πολιτισμό, και τον πολιτικό αγώνα του ποντιακού λαού.